ACTIE

Lieve mensen,

Graag wil ik jullie aandacht vragen voor een aktie van een goede vriendin van mij in Rwanda, die daar al anderhalf jaar onder
vrij primitieve omstandigheden als vrijwilligster werkzaam is.

Alle informatie vindt je in bijgaande Power Point Presentatie.
Je kunt hem afspelen door op de link te klikken,

Hieronder wat meer achtergrond informatie en een “portret” geschreven door Hetty zelf.
Zou het heel fijn vinden als jullie deze aktie willen steunen en ook willen doorsturen naar je eigen vrienden en/of vriendinnen, zodat zoveel mogelijk mensen ervan kennis kunnen nemen.


Met een warme groet,
Wil Gorzeman.

De link: http://youtu.be/U0jAzBsJdE0

kopieer deze naar je browser en dan kun je hem afspelen

WIE WIL HELPEN?

Hetty Franzani uit Uitgeest, voormalig hoofd van een basisschool in Zaandam, zit al sinds anderhalf jaar in Rwanda, waar zij probeert met nog een aantal vrijwilligers via het V.S.O. het onderwijs op een hoger plan te brengen.
Onder zeer primitieve omstandigheden bezoekt zij (gezeten achter op een motorfiets) afgelegen kleuter- en basisscholen, waar zij de studieplannen onderzoekt, onderwijzers traint en inventariseert wat er verbeterd kan worden en wat deze scholen nodig hebben.
Er is daar gebrek aan alles. Lesmaterialen zijn amper voor handen en vaak moet zij ook haar eigen trainingen voorbereiden met o.a. bierviltjes en coladoppen. Creativiteit is dus een eerste vereiste.
Na haar eerste jaar heeft zij het idee opgevat om voor de meest afgelegen scholen een kleine bibliotheek te realiseren. Dit plan is deze zomer omgezet in een concreet actieplan en dankzij een gulle gift van de stichting KOOK uit Alkmaar, kon zij in september van dit jaar terugkeren met een startkapitaal van € 5000,00, welk bedrag inmiddels door haar vrienden- en kenniskring is verhoogd tot bijna € 7000,00.
Samen met 2 VSO collega's, waarvan 1 gespecialiseerd in een projekt van Unesco, dat er op is gericht de leesvaardigheid te bevorderen in ontwikkelingslanden en speciaal in Rwanda, is zij inmiddels met de uitvoering van haar plan begonnen.

Haar doel is om alle werkzaamheden en materialen, welke hiervoor nodig zijn, bij de plaatselijke bevolking te bestellen. Ook boeken wil zij bestellen in de hoofdstad Kigali, temeer ook omdat zij daar voor 1 boek in Nederland er 3 in Rwanda kan bestellen. De 7 boekenkasten zijn inmiddels besteld bij een school, waar kinderen, die niet meer kunnen of willen leren, maar wel heel handig zijn, het vak van timmerman kunnen leren.
Dit bedrag van € 7.000,00 is voldoende om 7 basisscholen te voorzien van een bibliotheek. Deze bibliotheken zullen worden ingericht in bestaande schoolgebouwen.
Maar, wat ze heel graag zou willen is alle bibliotheken voorzien van het liefst 2 zonnepanelen. De meeste scholen liggen erg ver van de hoofdweg en hebben geen elektriciteit. Twee zonnepanelen per school zou voldoende zijn voor licht in een aantal lokalen en het opladen van een laptop en mobiele telefoon.
In Rwanda zit een organisatie, die 2 zonnepanelen inclusief installatie kan realiseren voor een bedrag van € 700,00. Voor 7 scholen zou het dan dus gaan om een bedrag van ongeveer € 5000,00.

Alle financiën worden door haar zelf beheerd, zodat er absoluut geen geld aan de strijkstok blijft hangen ergens. Voor dit project heeft zij een aparte bankrekening geopend bij de ANS bank:

ASN bank 87.01.59.771 t.n.v. H.A.G. Franzani

Wilt U helpen? Doneer dan een bedrag op bovenstaande rekening. Klein of groot het maakt niet uit, alle bijdragen zijn van harte welkom... (Ook bedragen van € 1,00 of € 2,50 worden warm ontvangen)

En wilt U deze brief delen met Uw vrienden en kennissen, zodat we het draagvlak kunnen vergroten?

Hebt U nog ideeën, wat we zouden kunnen doen om haar verder te ondersteunen?
Neem dan contact met me op via mail, wgwg99@telenet.be
Hetty zelf zit nog tot eind augustus volgend jaar in Rwanda. Zij is nu voor een korte onderbreking in Nederland. Ze hoopt in de laatste fase van haar verblijf daar haar plan te kunnen realiseren


Hieronder volgt nog een "portret", geschreven door Hetty:

“Leeshonger”
Hij is ongeveer 8 jaar oud en zijn naam is Joseph.
Al de hele morgen heeft hij staan wachten en zodra de headteacher het lokaal heeft opengemaakt, struikelt hij naar binnen. De tijd van de examens is begonnen en de oudere kinderen zwoegen op de opgaven, die landelijk zijn vastgesteld.
Maar Joseph is nog niet aan de beurt, hij is nog te jong en daarom hebben de teachers op dit moment geen tijd voor hem.
Joseph is wel naar school gekomen, hoewel zijn vader allerlei klusjes voor hem had en ze hem thuis goed konden gebruiken. Maar Joseph had gehoord dat de bibliotheek vandaag open zou gaan en dat je een half uur de kans kreeg om in een echt boek te lezen. Geen studieboek maar een verhalenboek en Joseph kan bijna niet wachten. Hij staat te springen voor de boekenkast in de hoek van het lokaal.
Eerst moet iedereen in een bank gaan zitten. De ‘muzungu’ teacher legt het systeem uit. In het Engels en de headteacher vertaalt. Maar voor Joseph is dat niet nodig. Hij heeft zichzelf Engels geleerd en spreekt en verstaat het beter dan de leerlingen van P6.
Als hij aan de beurt is om een boek uit te zoeken, hoort en ziet hij niets meer. Een écht boek, niet een van de tekstboeken voor rekenen of natuurkunde, maar een boek met een spannend verhaal, het sprookje van de Leeuwenkoning.
Veel te vlug is het half uur om. Joseph moet zijn boek weer inleveren en wordt met zijn klas- genoten naar buiten gedirigeerd.
De volgende groep is aan de beurt, P4 maar Joseph maakt zich klein en valt niet op tussen de kinderen van de andere groep. Hij heeft zijn boek weer te pakken en is het volgend half uur totaal verdiept in het verhaal.
Maar als hij het voor de derde keer probeert, herkent de ‘muzungu’ teacher hem en met een lachend gezicht en een beslist gebaar neemt ze hem het boek af. “Nee, Joseph, nu zijn andere kinderen aan de beurt”.
Joseph knikt gedwee maar als ze even niet kijkt, grijpt hij zijn kans. Hij grist het boek van de plank en rent er mee naar buien. Achter een flinke eucalyptus verstopt hij zich; hij is zó benieuwd naar de afloop van het verhaal.
Dan voelt hij een hand op zijn schouder; een zachte stem vraagt hem: “vind je het zó mooi?”
Hij schrikt en weet het eerste moment niet wat hij moet zeggen. “Houd je zo van lezen, Joseph?’ Verlegen knikt hij. “Je moeder is hier teacher. Hoe zou je het vinden als ze een paar keer in de week een boek voor je meeneemt?”
Joseph is té verrast om antwoord te geven maar aan zijn hele gezicht kun je zien dat dát precies is wat hij zo vreselijk graag zou willen.
Voor Joseph is deze morgen een nieuwe wereld opengegaan.

Hetty